Zaterdag

Hoewel we best genoten van Kerstmis en ook leuke dingen deden met elkaar en met Oma leek het hier toch meer op eerste klusdag en tweede klusdag. M. is druk bezig met net gekochte tweedehands paneeldeuren en ik help hier en daar een handje. Het leverde veel stress en gevloek op maar de deuren hangen. Het was enorm veel gedoe om het hang- en sluitwerk passend te krijgen. Zonder in details te treden kan ik wel vertellen dat het een verhaal is van deuren die overal uit gesloopt waren, zelfs op plekken (de badkamer) waar geen deur hoeft worden te vervangen.....en waar de nieuwe deuren niet bleken te passen....

aan tafel eten lukt al dagen niet meer

Afijn, we leven nog, hier en daar zijn er wat klusego's gekwetst, de deuren hangen, zijn inmiddels afgebrand en klaar om geschuurd en geschilderd te worden. Dat gaat deels vandaag gebeuren maar vandaag komen ook schoonouders hier nog Kerstmis vieren, dus tussendoor heb ik gisteren ook nog een kerstdiner voorbereid, dat wel met het uur simpeler werd. Ik ben van 4 gangen naar 3 gangen gegaan, schrapte de gevulde portobello’s en de pompoensoep. Dus eten we morgen salade met makreel, mango en blauwschimmelkaas met korianderdressing vooraf, dan kip uit de oven met tomatenchocoladesaus & paddenstoelen. En tot slot ijs met paleofruitcrumble toe.

Buiten het klusgedoe hadden we wel een heerlijke week. We hebben elkaar verwend met mooie cadeaus, sliepen uit, speelden wat spelletjes en vermaakten ons over het algemeen prima. We keken eerste kerstdag naar de Hobbit, deel 1 (wat S. van ons kreeg voor Kerstmis) en kunnen zondag meteen in de bioscoop deel 2 zien, leuk!

Met de katten gaat het onderling steeds beter. We zien nu dat Smoes iets meer toenadering aankan van Dibbes, met als hoogtepunt een gezamenlijk dutje op de poef. Dat werd wel weer onderbroken toen Dibbes van pure vreugde zachte liefdesbeetjes in de staart van Smoes gaf. Wat Smoes betrof lag hier een grens en was het meteen gedaan met de pret. Maar later in de week werd er aarzelend samen gespeeld.

Dibbes gedijt er wel bij. Hij wordt regelmatig echt overmand door emoties en wilde buien en weet dan van gekkigheid niet wat hij moet doen. Hij blijft wel erg gefascineerd door eten en is altijd op zoek, soms ook op plekken waar echt niets te vinden valt! Waarvan akte:

 Fijn weekend!

Uit de oude doos: verander je huisgenoten in vrekken!

Misschien is dit wel de belangrijkste tip van allemaal. Als je met meerdere mensen in een gezinsverband leeft, op wat voor manier ook, dan is het heel belangrijk dat iedereen achter hetzelfde doel staat. In je eentje als een dolle gaan besparen op de boodschappen, heeft geen zin als je liefste aan de andere kant gewoon doorgaat met geld uitgeven aan zaken die jullie je niet (meer) kunnen veroorloven.

Consuminderen is een gezamenlijke onderneming, zie het als een gezinshobby. Bedenk met je lief wat de redenen zijn dat jullie consuminderen en wat jullie absoluut niet willen opgeven. Bepaal samen waar jullie grenzen liggen en waar jullie voor willen sparen, of dat nu een vakantie is of versneld de schulden afbetalen of gewoon eens uitkomen zonder aan het eind van de maand rood te staan. Als jullie er samen uit komen, kunnen jullie een duidelijke boodschap meegeven aan de kinderen, zodat die weten waarom het belangrijk is om het licht uit te doen, de kraan niet zomaar te laten lopen en te sparen voor iets wat ze graag willen.

In het begin stuit je misschien op weerstand. Daarom is de manier waarop je de boodschap brengt cruciaal. Doe niet alsof er iets wordt afgepakt ('daar geven we dus ons geld niet meer aan uit en daarmee basta!') maar leg uit dat er veel voor terugkomt. Je geld lekt niet meer ondoordacht weg maar wordt besteed aan zaken die jullie allemaal belangrijk vinden. Je krijgt er rust voor terug, door de zekerheid van een buffer. Het is een omschakeling van ondoordacht geld uitgeven naar bewuste keuzes maken en daar enorm van kunnen genieten.

Hoewel het niet de bedoeling is dat kinderen de lasten van geldzorgen dragen, kunnen ze best meedenken en wat verantwoordelijkheid nemen. Dat kan het beste als er enig besef is van wat er binnenkomt en weer uitgaat. Afhankelijk van de leeftijd van je kind, kun je hem betrekken bij de gezinsfinanciën. Zo hebben we S. toen ik mijn baan kwijtraakte  uitgelegd 'dat er minder centjes binnenkwamen'  en dat we daarom minder vaak zomaar in de stad iets gingen drinken. Naarmate hij ouder werd, vertellen we meer en betrekken we hem meer bij het waarom van keuzes. Doen we een hypotheekaflossing, dan kleurt hij de vakjes van de aflostekening in en hebben we in de avond een lekkere toet om te vieren dat er nu weer meer huis van ons is en niet meer van de bank. Nu hij bijna 12 is kan hij nog veel meer aan. Ik heb hem laatst onze begroting laten zien en hij sloeg steil achterover van de hypotheeklasten. Dat is mooi, want wij doen dat ook.

Voor ons was in 2008, het jaar dat ik ziek werd, de belangrijkste consuminderreden: de mogelijkheid om bepaalde dingen te kunnen blijven doen terwijl er veel minder inkomen binnen komt. De eerste prioriteit was de hypotheek kunnen betalen. Of dat kon betwijfelde ik, met zoveel minder inkomen en zoveel meer woonlasten, we waren immers net verhuisd naar een duurder huis. Al snel kwam er echter meer ruimte en verschoven de doelen. We willen niet alleen uitkomen maar ook sparen. Het volledig ontbreken van een buffer toen ik ziek werd, heeft de ogen goed geopend.  Ook kiezen we voor biologisch, één keer per jaar op vakantie gaan en in de zomer gaat M. graag naar North Sea Jazz. We hopen voldoende te kunnen sparen voor een studie van Zoon. Tot slot willen we de hypotheek aflossen, zodat we geen hoge woonlasten meer hebben tegen de tijd dat we met pensioen gaan. 

Onze eerste bespaarkeuzes maakten we vanuit een situatie waarin we eigenlijk nooit geld over hielden. We stonden niet vaak rood maar het lukte ook nooit om te sparen. Toch meenden we wel duurder te kunnen gaan wonen. We waren dus “consuminder-maagden”. Toen mijn inkomen door ziekte deels wegviel en het tot mij doordrong dat we iets grondig moesten gaan veranderen, was M. daar bepaald niet blij mee. Hij was bang dat alle fijne dingen in het leven zouden worden afgepakt en dat de spontaniteit weg zou gaan. Het is een heel proces geweest van ons samen om te ontdekken wat voor de ander echt belangrijk is. Het is ook een uitdaging geweest om dat met respect voor elkaar te doen. Hij wordt nog steeds wel eens wanhopig van mijn “biologische gezeur” en ik vind een nieuwe versterker helemaal niet nodig ook al is de oude duidelijk aan vervanging toe. Maar ik ben behoorlijk doof en hoor niet eens wáár geluid vandaan komt, laat staan dat ik hoor of de kwaliteit van het geluid oké is. ‘Vroeger’ hoorde ik dat ook niet maar ging ik meteen overstag, we renden naar de winkel en kochten er één. Grote uitgaven werden altijd impulsief gedaan. Nu bedenken we dat we ook voor iets kunnen sparen, als we menen dat er echt iets moet worden vervangen.

Ik kan niet in mijn eentje de wereld redden. Zou ik alleen wonen dan zou ik veel drastischer zijn in 'zero waste' en in mijn consuminderacties. Maar ik leef niet alleen. Ik heb rekening te houden met anderen, die andere accenten in het leven leggen. Om het voor ons alle drie leuk te houden is het belangrijk rekening te houden met elkaars accenten.Wat ik wél kan doen is zorgen dat we ons allemaal bewust worden van de waarde van geld en wat er gebeurt als je minder uitgeeft, zorgvuldiger uitgeeft of bespaart door verspilling te stoppen. Dat mijn huisgenoten inmiddels door hebben dat er steeds meer mogelijk is door steeds minder geld uit te geven, is mooi meegenomen. Het is gelukt, mijn huisgenoten zijn tot vrek getransformeerd. En vreemd genoeg is er daardoor nu weer vaker ruimte om spontaan toch ergens op een terrasje te zitten.....met geld dat er is.....

Hoe leg jij thuis uit dat er bezuinigd moet worden?

Wat vieren we?

Op deze plek vandaag geen overpeinzingen over het kerstfeest. Dat ik niet geloof weten jullie wel. En dat ik niet zo dol ben op Kerstmis hebben jullie al vaker kunnen lezen hier, daarom houd ik dit jaar mijn mond over dit onderwerp. Dus geen geklaag over de kerstboom maar genieten dat hij staat, ook al vind ik het een onding. Het leven is vol met tegenstrijdigheden en ik ook.

Wij vieren geen geboorte. Wel vieren we het leven. We geloven niet in een hogere macht, maar we geloven wél in elkaar. We genieten van de vrije dagen, van het samenzijn, van ons gezin dat dit jaar zo fijn werd uitgebreid met de komst van Dibbes, ons eigen wonder.

Fijne dagen, waar je ook bent en hoe je het ook viert of niet viert, alleen, met je gezin of je liefste vrienden. Bedankt voor alle lieve, inspirererende, leuke, motiverende, opbeurende, vrolijke, kritische, zinnige én soms onzinnige reacties die jullie achterlaten. Maar vooral: bedankt voor jullie aandacht en het regelmatig bezoeken van het blog.

Wijs op woensdag: Kersthater of -kater

En ook op eerste kerstdag een bijdrage van vaste gastblogger Pennie Wijs!

Eindelijk, ’t is zover. Kerstmis. Ik heb er gemengde gevoelens bij. Pas vroeg iemand of ik een kersthater ben. Hè, watte? Een kerstkater? Nee, een kerstHáter. Iemand die de pest heeft aan kerst. Ik moest even nadenken over die vraag. Wie wil er nou aangezien worden voor kersthater? Dat klinkt wel erg zuur, ongezellig en helemaal niet levensgenieterig. Maar ja, een kerstfan kun je me zeker niet noemen. Er zitten sociale verplichtingen verbonden aan de feestdagen, die in de loop van de tijd behoorlijk moeizaam zijn geworden. Zaken waar je niet onderuit kunt zonder dat je de sores op andere familieleden afschuift. Dus hobbelen we altijd braaf mee, zonder dat we in een jubelstemming verkeren van hosanna, gloria en al die dingen meer.

Ik heb werkelijk niks van een keukenprinses, nog geen sprankje, en hoewel iedereen zegt daar het volste begrip voor te hebben – ‘nee, wat geeft dat joh, het gaat om de gezelligheid’ – heb ik toch altijd het gevoel dat er een minimum mate van kokkerellerigheid van me wordt verwacht die ik niet waar kan maken. Dus trillende knieën achter het fornuis en zweet op de rug tijdens het opdienen. Die zweterigheid wordt nog eens versterkt door de feestelijke kleding die je op zo’n dag geacht wordt te dragen. Daar krijg ik altijd stress van. Ik voel me nu eenmaal beter thuis in mijn dagelijkse kloffie, een uitgelubberd joggingpak.

Roep dat beeld even voor je geestesoog, voordat je gaat roepen dat ik vooral lekker mezelf moet durven zijn. Het hele jaar verblijf ik als een lorrebaal in mijn werkkamer achter mijn laptop om stukkies te typen, maar je mag nog zo’n hekel hebben aan glitter en glamour, zo kun je je toch niet aan het kerstdiner vertonen? Dan heb ik het nog niet eens gehad over de aankleding van het huis. Ga ik ook niet doen. Maar ik voel van harte mee met deze collega, die ook last heeft van kerststress.

Allemaal leuk en aardig, zullen jullie zeggen, maar wat heeft dat nu met besparen en consuminderen te maken? Alles! Want nu kom ik op het punt, waardoor ik door derden aangezien word voor kersthater. De kerstpost. Wat heb ik daar een #$%^-hekel aan! Die zoetige, weeïge plaatjes. Of erger: de zogenaamd jolige. De vaste prik van het lijstje. Je weet precies bij wie je in de computer staat. Die adresetiketten! Sommigen werken in alfabetische shifts. De namen die beginnen met A krijgen begin december de kaart (merkte ik bij een vriendin...) En de W van Wijs is dus logischerwijs pas tegen kerstavond aan de beurt.

Het onspontane ervan is wat me het meest tegen de borst stuit. Zelden staat er een persoonlijk berichtje op zo’n kaart. Mijn werkelijke aversie is ontstaan in een jaar waarin we een dramatische gebeurtenis in de familie beleefden. Met kerst ontvingen we precies dezelfde kaartjes als anders. Alsof er niets gebeurd was. Prettige feestdagen! Iedere middag maakte ik met tranen in m’n ogen de post open. Begreep nou niemand dat fijne feestdagen er voor ons voorlopig niet in zaten?

Gelukkig waren er wel uitzonderingen. Mensen die een bemoedigend woordje toevoegden. Of de kaart achterwege lieten en een hartelijke brief schreven. Het meest ontroerende was de reactie van een kennis die op straat naar me toekwam – in een periode dat sommige anderen in de supermarkt juist wegdoken als ze me zagen. Ze keek een beetje verlegen.

‘We hebben je geen kerstkaart gestuurd’, zei ze. ‘Ik had het gevoel dat ik dat niet moest doen. Dat dat niet passend is. Maar ik weet ook niet wat ik wél tegen je moet zeggen.’

Ik heb er begrip voor dat niet iedereen zo attent is als zij. Vroeger wist ik ook nooit wat ik in dergelijke gevallen moest zeggen. Inmiddels heb ik geleerd dat je gewoon kunt zeggen wat je denkt. Dat je iets heel erg vindt voor iemand. Dat je meeleeft. En dat je verder echt niet weet wat je moet zeggen.

Terug naar mijn punt. Ik verstuur in principe geen kerstkaarten. Nou ja, een oude tante uitgezonderd, die niets zou begrijpen van mijn aversie en ieder jaar vrolijk opbelt dat ze m’n kaartje ontvangen heeft. Maar verder krijgt niemand ‘zomaar’ wat. Vandaar die vraag of ik een kersthater was. En liet ik deze mooie traditie soms ook achterwege uit zuinigheid? Was ik te gierig om een postzegel te bekostigen voor mijn vrienden en kennissen?

Verdraaid! Dat argument is nog nooit bij me opgekomen. Wel heb ik me al vaak afgevraagd wat het voor het milieu betekent, dat jaarlijkse heen en weer geschuif over de aardbol van al die kartonnetjes. Maar inderdaad, ook financieel kan deze traditie er aardig inhakken. Ik betrapte me erop dat ik het niet leuk vond om verdacht te worden van knieperigheid in dezen. Kerstknieperigheid. Klinkt niet sympathiek. Evenmin als kersthater. Nee, zo wil ik liever niet te boek staan.

Ik wens jullie dus allemaal oprecht een kerstfeest toe, zoals je het zelf het liefste ziet. In brede familiekring met kaarsen, ballen, jinglebells, bomen, eterijen, Wein, Weib und Gesang en wat dies meer zij. Of een rustig, chic diner met enkele vrienden. Of gewoon in je uppie in je joggingpak op de bank met een bord stamppot. Voor degenen die dit jaar geconfronteerd werden met angst en pijn, verdriet en andere moeilijkheden: scheur al die #$%^-kaarten lekker in duizend snippers. Dat lucht op! Bespaart je een kerstkater. Van mij kreeg je alvast niks, dat scheelt.

PS: er is een mooi troostlied voor wie met kerst alleen is: klik hier.

Bezuinigden jullie dit jaar op kerstpost? Aan wie stuurde je wel en niet? Waarom?

Uit de oude doos: ga als de sodemieter sparen!

Spaar vooraf en niet achteraf. Elke maand via automatisch sparen een vast bedrag opzij zetten – hoe klein ook – is makkelijk en haalbaar. Wachten totdat je vanzelf wat overhoudt gaat je daarentegen niet lukken.

Waarom sparen?

Jarenlang spaarden Nederlanders relatief weinig. De economische crisis heeft dat patroon veranderd. Doordat het consumentenvertrouwen daalde, hielden mensen de vinger op de knip. Voor je weet maar nooit wat er gebeurt. En dat is precies de reden dat sparen zinvol is. Je weet niet wat er gebeurt, daarom is het zinvol iets achter de hand te hebben. Dat kunnen jullie vast ook zelf wel bedenken. Maar bedenken en doen zijn verschillende dingen en je moet maar net zin hebben om tijd uit te trekken voor een goed doordacht spaarplan.

Wanneer heeft sparen geen zin?

Als je al een tijdje consumindert, dan zou het zomaar kunnen zijn dat je geld overhoudt aan het einde van de maand. Niet meer in de valkuil trappen van het hebben om het hebben en je uitgaven goed bijhouden, zorgt voor een vollere portemonnee, ook als de maand bijna voorbij is. Nu kan het natuurlijk zo zijn dat je consumindert omdat je schulden hebt of niet kunt uitkomen met je geld. Dan vraagt je situatie eerst om andere actie. In geval van schulden moet je altijd natuurlijk eerst je schulden afbetalen. Heb je meerdere schulden, betaal dan vooral die schuld het eerst af waarover je de meeste rente betaalt. Zit niet stil maar onderneem actie met behulp van een stappenplan hoe je zo snel mogelijk uit deze situatie komt.

Heb je géén schulden, maar sta je toch voortdurend rood, dan is het ook handiger eerst andere zaken te regelen voordat je gaat sparen. Kijk eerst kritisch naar je uitgavenpatroon en bedenk op welke zaken je kunt besparen: opzeggen van abonnementen, goedkoper boodschappen doen, omzetten van verzekeringen of in geval van nood een goedkoper huis zoeken (al is dat in deze tijd niet eenvoudig als je in een koophuis zit). Maak een realistische begroting. Als je dat moeilijk vindt, kijk eens op persoonlijk budgetadvies voor tips.

Sparen dus….

Stel, er is geen financiële nood, je bent niet failliet, je hebt inmiddels inzicht in je uitgaven en inkomsten gekregen en je bent al een tijdje lekker aan het consuminderen. Dan is het een goed idee om na te gaan denken over sparen. Realiseer je wat je spaarmotieven zijn. Ook is het begrip sparen rekbaar en verwijst het naar meerdere mogelijkheden:

• Sparen - als een flinke pot geld voor later of het laten uitkomen van een grote wens.
• Buffer - als een noodfonds voor onverwachte grote uitgaven.
• Reserveringen - als een potje voor periodieke niet maandelijkse uitgaven die regelmatig terugkomen en er flink in kunnen hakken.

Voordat je begint met geld opzij zetten, kun je jezelf afvragen waarom je dat gaat doen en wat de meest slimme manier is.

• Wat wil je met het sparen? Wat is je doel? Waar werk je naar toe en over welke periode? Wil je een aanvulling op je pensioen of een nieuwe keuken of een wereldreis gaan maken als je 50 bent?
• Wat voor buffer zou jij met jouw inkomen moeten hebben? Kun je met gemak een andere wasmachine kopen als de oude de geest geeft of moet je dat geld van je tante lenen? Het is handig als je de nieuwwaarde kent van zaken die voor jouw huishouden onmisbaar zijn maar je hoeft natuurlijk niet alles nieuw te kopen. Het gaat er ook om wat je er voor over hebt als je iets moet vervangen. Wil je absoluut een nieuwe vaatwasser, rij je juichend naar de kringloop of was je voortaan op de hand af? Om de gewenste hoogte van je buffer te bepalen kun je op de site van het Nibud een test doen. Je kunt ook gewoon je gezonde verstand gebruiken, een rondje door huis lopen en zelf een schatting maken van de hoogte van bedragen als er spullen vervangen moeten worden.
• Het is prettig als je een overzicht hebt van kosten die niet maandelijks terugkeren maar er wel inhakken. Vroeger raakte ik altijd in paniek als het december was, ‘t is sowieso al een dure maand en dan werd ook nog het geld voor de ANWB en de TV gids afgeschreven en moesten de katten voor hun jaarlijkse prik naar de dierenarts. Weg geld! Sinds ik hier maandelijks geld voor reserveer, komen we nooit meer in de problemen. Denk bijvoorbeeld aan het onderhoud van je cv-ketel, bezoek dierenarts, abonnementsgelden, cadeautjes voor familie, kapper, schoolgeld. Tel al deze bedragen bij elkaar op, bepaal welk bedrag je maandelijks moet reserveren en zet dit op een aparte rekening.

Als het goed is, heb je inmiddels een redelijk idee van wat jouw buffer zou moeten zijn, wat je aan reserveringen opzij moet zetten en wat overblijft om te sparen. Een instantie als het Nibud maar ook Erica Verdegaal hanteert de ‘regel’ dat je in staat zou moeten zijn om 10 % van je inkomen opzij te zetten om te sparen. Doe dat vooral als het mogelijk is. Ik heb het laatst eens nagekeken, wij zetten per maand inmiddels bijna 30% in totaal opzij voor sparen/buffer/reserveringen/studiefonds kind/aflossingen hypotheek. Ter vergelijking: 7 jaar geleden spaarden we niet. Nu ja, we spaarden elke maand aan het begin een klein bedrag en aan het eind haalden we dat weer terug....

Vaak is 10 % te hoog gegrepen, zeker als je net begint met zuiniger leven. Kijk daarom wat voor jou haalbaar is en begin gewoon, liefst met een vaste maandelijkse overschrijving. Wacht niet tot je geld overhoudt, maar beschouw het bedrag dat je opzij zet niet als van jou en stort het meteen door nadat je salaris of uitkering op je rekening is bijgeschreven. Wen jezelf er aan dat je ook kleine meevallers opzij zet en niet meteen over de balk smijt. Wij houden in geval van meevallers een klein bedrag achter voor ‘de leuk’ en de rest wordt meteen doorgestuurd naar de spaarrekening.

Wij hebben nu na een paar jaar sparen voldoende buffer voor panieksituaties. Daarom zijn wij onze hypotheek gaan aflossen. Zo gaan onze maandlasten langzaam omlaag en houden we uiteindelijk steeds meer geld over. Hebben we dan ineens meer uitgaven door pech, zieke katten of wat dan ook, dan sparen we weer een tijdje totdat de buffer het gewenste niveau heeft.

Lukt het jou om te sparen?

Uit de oude doos: maak alles zelf en gooi niets weg

Het schijnt dat we in Nederland jaarlijks per persoon 50 kilo voedsel weggooien! Onvoorstelbaar. Ga dat maar eens omrekenen in geld, dat zal best een leuk bedrag zijn. Of visualiseer eens een berg van 50 kilo voedsel.... Het is toch erg dat aan de ene kant van de wereld mensen dood gaan van de honger en aan de andere kant van de wereld zijn mensen zo gemakzuchtig dat ze vergeten wat er in de koelkast staat. Nu is het niet mijn bedoeling om jullie er toe aan te zetten dat jullie niet alleen zelf nooit meer iets weggooien maar ook in de vuilnisbakken van de buren gaan grazen, op zoek naar weggegooid eetbaars om daar zelf een lekkere maaltijd van te maken (alhoewel dumpster diving heel lucratief kan zijn, zo zegt men). Maar aansporen tot zuinigheid kan wel. 

Bespaar op eten door slim in te kopen, niets weg te gooien en zoveel mogelijk groenten van het seizoen te eten. Nu ben ik echt niet roomser dan de paus en ook ik ontdek wel eens een komkommer in de groentelade die zijn beste tijd heeft gehad. Toch is de meeste verspilling redelijk makkelijk te voorkomen, vooral door vooruit te denken. Hier volgen wat tips:

• Maak elke week een eetplan gebaseerd op de inhoud van je koelkast en vriezer, aanbiedingen en de groenten van het seizoen. Zo gooi je minder weg.
• Snij zelf al je groenten. Een pak gesneden bamigroenten is bijna net zo duur als een prei, een kool, een ui en een pepertje maar je eet er minder vaak van! Kies je uit tijdgebrek voor het gemak van gesneden groenten en kruidenmixen overweeg dan wat ik étappekoken noem
• Étappekoken is mijn manier van koken. Ik heb weliswaar wel veel tijd maar minder energie. Ik verdeel het koken daarom in stukjes en dat werkt ook goed als je werkt en daardoor geen zin heb na thuiskomst nog een uur in de keuken te staan terwijl er een jengelende kleuter aandacht en eten wil.  Kook bijvoorbeeld in het weekend wat extra rijst en pasta af en vries de extra porties in. Snij ’s avonds na het eten alvast de groenten van de volgende dag of draai alvast de ballen gehakt of marineer de kipfilet. Haal in de ochtend de al afgekookte rijst uit de vriezer en als je thuiskomt bak je de groenten met het vlees, doet de rijst erbij en ben je binnen 15 minuten klaar.
• Let op de data van producten die bijna over tijd zijn. Zet deze producten desnoods in het zicht op je aanrecht, zodat je niet vergeet dat dit het eerste op moet. Of als ze koel bewaard moeten worden: hou een lijstje bij met dat wat op moet en zet het voor aan in de koelkast.
• Houd bij wat je open maakt aan verswaren. Plak het desnoods op een briefje op de koelkast. Zo van: zondag salami opengemaakt. Dan hoef je niet in vertwijfeling je neus ergens in te duwen om aan de hand van ruiken te analyseren of je kans loopt op een voedselvergiftiging.
• Veel weggooien wordt voorkomen door minder in te kopen.
• Eet dat wat op moet. Dat hoeft niet hetzelfde te zijn als dat waar je trek in hebt.
• Als je een weekmenu maakt, plan dan voor 6 dagen in plaats van voor 7 dagen. De week loopt altijd anders dan je denkt en zo gooi je minder weg.
• Bewaar alle eetrestjes en vries die in, ook al zijn het maar een paar hapjes.
• Las regelmatig een restjesdag in of nog mooier, een restjesweek. Wij eten bijvoorbeeld deze hele week al restjes uit de vriezer. Weliswaar in de meest vreemde combinaties en per maaltijd soms 3 verschillende gerechten, maar dat heeft wel wat. Niets mee mis om te beginnen met wat zuurkool met runderstoofvlees en te eindigen met een roerbakgerecht van koolraap en gehakt en een hapje pizza.
• Verwerk eetrestjes tot lekkere hapjes. Oude sneden brood worden heerlijke knoflookcroutons, die bewaard in een plastic bakje weken goed blijven.  Ieniemienie restjes groenten kunnen met wat geraspte kaas in een plakje bladerdeeg worden gestopt en afgebakken.
• Verwerk groenten die aan het verleppen zijn als eerste in een gerecht. Heb je echt geen trek in die aardappelen omdat je dat deze week al 3 keer at maar lopen ze wel bijna je kast uit? Afkoken, pureren en in de vriezer stoppen of maak eens aardappelsoep!
• Groenteresten die liggen te verpieteren in de groentelade smaken nog prima in de soep. Gewoon erbij mieteren!
• Koop een likker, die lege pakken vla en yoghurt leeg schraapt. Het zal je verbazen hoeveel er nog uit komt!

 Als dit alles niet helpt: houd eens een lijstje bij van wat je in een maand weggooit. Wedden dat het ineens wel lukt?